Flashback

Nu even terug naar het begin:

De vlucht hierheen was leuk in een superdeluxe vliegtuig met kussentjes, dekentjes, tandenborstel, tv-schermpjes met 18 zenders met films gratis eten en drinken.

In Delhi gearriveerd ging ik naar het treinstation om daar een trein te pakken, maar die moest ik blijkbaar van te voren reserveren dus dat ging niet. Dan sta je daar dus moederziel alleen op een treinstation en weet je niet waar je heen moet. Allerlei mannetjes kwamen me helpen en ik besloot er maar op te vertrouwen. Gelukkig ging het goed en ging ik met een autoriksja naar een toeristenbureau. Ik kon toen met de bus naar Chandigarh, maar die bussen zitten dus propvol met mensen op het dak en doen er acht uur over. Daar had ik geen zin in dus heb ik een taxi gepakt. Na vijf uur was ik in Chandigarh. Na een aantal telefoontjes met contactpersonen bij aiesec wist de taxichauffeur nog steeds niet waar hij heen moest en werd ik overgezet op een lokale autoriksje. Ook deze chauffeur moest vijf keer met mijn mobiel bellen naar aiesec om mij uiteindelijk op de goed plek af te zetten.

Ik kwam terecht op een aiesecconferentie voor nieuwe recruten, waar ook al een ander nederlands meisje was. Ik kreeg goed te eten en kon even rusten in een hotelkamer. De mensen waren superaardig en bleken veel minder conservatief dan ik had gedacht. Die avond hadden we een halloweenparty in dat hotel en hebben ik en Stephanie iedereen opgemaakt (zie foto's). Het was erg gezellig!

De volgende dag zijn we met zijn allen gaan lunchen in een heel hip cafe en daarna ben ik met Stephanie naar een van de aiesecjongens gebracht voor een "homestay". Het huis was erg sjiek en netjes, maar wc's en douches stellen hier niet zoveel voor, ze hechten er weinig waarde aan denk ik. Zo is er nergens warm water en wc-papier. Ook wasmachines zijn ouderwets. En dat terwijl ze wel een dure flatscreen-tv aan de muur hebben hangen.

We zijn twee nachten bij deze familie verbeleven. We hebben erg lekker gegeten en zijn wat gaan shoppen. Ondertussen was er veel heen en weer gebel om een afspraak op de school te regelen. Het komt er op neer dat afspraken maken hier zo ongeveer onmogelijk is. Steeds worden dingen verzet naar uren later of gaat het ineens helemaal niet door. Ze communiceren heel slecht met elkaar en met de trainees dus je moet steeds bellen om te checken wat de bedoeling is.